Przebieglam i skonczylam calkiem niezle. Pomyslec, ze kiedy zaczynalam biegac w zeszlym roku , po dwoch minutach truchciku , blagalam o swoje  zycie, to te 5 km to jest niezle osiagniecie. Ostatnie dwa lata bardzo pracowalam nad moim duchem i moimi emocjami. I tak sobie mysle, ze w moim 48 roku zycia   popracuje wiecej nad swoim cialem , musze zgubic jeszcze co najmniej 5-10 kg. I zrobie to w sposob radosny. Skonczymy wiec ten Wielki Post i prace nad duchem ( bo zaczelismy i nalezy skonczyc) i wejdziemy w kolejna faze wzrastania - uporanie sie z ostatnimi kilogramami.

To pierwsze zdjecie jest bardzo symboliczne dla mnie. Kiedy zaczynalam moj poprzedni blog, ilustracja do tego blogu bylo to. Wciaz malo swiatla, ale uczucie ze to swiatlo  jest, tam za tymi drzwiami.Trzeba tylko miec odwage tam sie dostac.

i to pozniej . Wciaz schody  na ktore trzeba sie wdrapac. Ale wszystko jasniejsze, i perspektywa wieksza.

 A teraz bardziej jest to. Radosc. I ja na tej drodze. I juz duzo za mna i wiecej odwagi we mnie.

 I medal!!! Na chwilke przystaniemy zeby sie nim pocieszyc i dalej w droge:)::):) Ale juz taka prostsza i radosniejsza.