Dzien 126

Kiedys juz pisalam tutaj o mojej kolezance Krystal, ktora walczy z rakiem. W moim wieku, ma corke o rok mlodsza od mojego Bena , ktora w przyszlym roku zaczyna swoje studia. Kilka razy wczesniej rozmawialam z Krystal na temat umierania - wszystko zaczelo sie od tego jak w pewnym momencie zwierzyla mi sie ze meczy ja moja pozytywne i optymistyczne nastawienie do wszystkiego, ze nie chce juz udawac ze ona nie jest smiertelnie chora. Ze to bycie silna i pozytyuwna wymaga zbyt duzo energii od niej. Bylo mi przykro, ale odwazylam sie ja powiedziec ze ja nie umie z nia rozmawiac, bo boje sie zeby nize zrobic jej przykrosci. No i wtedy zaczelysmy rozmawiac o naszej smiertelnosci, o umieraniu, o tym co moze pomoc drugiemu czlowiekowi. Stan Krystal nagle sie gwaltownie pogorszyl, dostala zapalenia pluc. Bylysmy z kolezanka odwiedzic ja w szpitalu. nie wiem dlaczego, ale mam takie glebokie przeczucie ze Krystal doczeka sie jeszcze konca roku szkolnego. Ona sama w to nie wierzy, nie wierzy ze wyjdzie z tego szpitala. Jest bardzo pogodzona i spokojna.

Mieszkajac jeszce w Polsce spedzilam duzo czasu w szpitalach odwiedzajac starszych czlonkow mojej rodziny. Pamietam swoje przerazenie z tamtego okresu, pamietam bunt, bezsilnosc. W polskich szpitalach roznosil sie zawsze ten przerazliwy zapach choroby...jak ja nie lubilam tych wizyt. wtedy wydawalo mi sie ze sama jestem niesmertelna - tak czuje czlowiek majac lat 20. Bogu dziekowac ze Krystal ma dobre ubezpieczenie i doskonala opieke. Wielu przyjaciol wokol siebie...Gleboka wiare. Krystal jest Swiadkiem Jehowy i jej wiara nie pozwala na transfuzje krwi. Krystal ma raka krwi. Nie wiem, nie pytalam jej czy transfuzja krwi przedluzylaby jej zycie...Nie mam pojecia. Gdybym nie znala Krystal, a uslyszala o takiej sytuacjai - powiedzialabym bezsens. Znajac Krystal, widzac jakim dobrym i szlachetnym jest czlowiekiem, gleboko szanuje jej decyzje.Wszyscy w pracy placza rozmawiajac o Krystal. Jej dobroc, lagodnosc, cieplo dotknelo nas wszystkich gleboko.